Het woonverhaal van Nina
In de wijk Vettenoorsepolder (VOP) treffen we Nina Meulendijk. Samen met haar vriend en honden woont ze in een schattig huisje in de Diepenbrockstraat. Ooit begon ze hier als student op haar achttiende met wat hulp van haar ouders haar wooncarrière. Inmiddels is het, zeven jaar later, tijd voor een volgende stap: een grotere woning.
Maar Nina heeft geen haast. “We willen graag in de VOP blijven wonen, dus kijken wat om ons heen. De wijk is wel wat achteruit gegaan in de loop der jaren, maar je ziet ook veel mensen die zich samen voor de buurt willen inzetten. Er zijn genoeg kansen om samen ontwikkelingen in gang te blijven zetten in deze wijk. Dat zie ik ook terug in mijn werk.
Dit zijn oude huizen en je kunt met hele simpele maatregelen al veel energie (en dus geld) besparen. Daar adviseer ik mensen gratis over en ik geef producten weg. Ik krijg daarbij hulp van de gemeente Vlaardingen en de Provincie. Ik zie allerlei mogelijkheden om ook (juist) oude en particuliere woningen te verduurzamen en mensen willen dat zelf vaak ook: iedereen wint!“
“Met mensen in de wijk praat ik op straat, maar ook via videobellen of webinars over duurzaam wonen. En nu de corona-maatregelen wat versoepelen kan ik soms ook weer gewoon op de koffie komen of in het buurthuis.”
“Het leuke is, dat dat besparen en verduurzamen vaak veel eenvoudiger is dan mensen denken. Je hoeft niet meteen zonnepanelen, een ander ketel of grote dingen aan te schaffen. Klein beginnen is vaak al heel effectief. Dan gaat het bijvoorbeeld over het plaatsen van tochtstrips, het ophangen van een gordijn als je bijvoorbeeld een kozijn vervangen te duur vindt, het aanbrengen van radiatorfolie. En zo zijn er veel meer eenvoudige tips die ik mensen geef. De gratis producten die ze daarbij kunnen krijgen zijn een extra motivatie.”
“Ik werk met MeGreen aan nog meer projecten om ook op het vlak van zogeheten klimaatadaptatie en vergroening leuke en slimme oplossingen aan te kunnen bieden. “
Als we haar vragen wat ze graag anders of beter zou zien in de wijk hoeft ze niet lang na te denken: ‘meer groen’ ! “Groener wonen en leven is mijn passie. Dat is vaak eenvoudig te realiseren. Niet alleen door de gemeente, ook door inwoners zelf. Van minder tegels en meer bomen op straat en in tuinen tot een hondenrenveldje” .
“Verder zou ze graag net als vroeger nog meer verbinding zien in de wijk. De VOP is een wijk waar mensen elkaar goed kennen, waar veel sociale controle is en waar mensen ook die behoefte hebben om gewoon een beetje op elkaar te letten of elkaar te helpen. Dat biedt kansen. Ook hier gaat het om kleine dingen: samen picknicken op Burendag, plantjes neerzetten, zwerfafval opruimen etc. Ik vind het belangrijk dat erover wordt nagedacht hoe je ook arbeidsmigranten een goede (tijdelijke) woonplek biedt. Namelijk iedereen verdient (ook letterlijk) ruimte om te wonen. Als je hard werkt wil je immers ook fijn thuiskomen en je verbonden voelen met je woonplek. Daar hebben zowel arbeidsmigranten zelf als de omgeving baat bij. ”
Over een goede woonplek gesproken…Nina moet onze afspraak beëindigen omdat ze een telefoontje verwacht. Ze laat doorschemeren dat haar gewenste grotere woning waar ze ons gesprek mee begon misschien dichterbij is dan ze dacht…Voordat Nina ophangt zegt ze nog: “ Maar als we gaan verhuizen gaan we niet ver weg hoor! Als starter voelde ik me hier thuis en vond ik het ideaal dat het centrum zo dichtbij was. Dat blijft belangrijk. Rust, gezelligheid en toch de drukte dichtbij. Ook gun ik iedere starter een dergelijke knusse, betaalbare woning, waar je echt zelf nog van alles van kunt maken… Dus als er ooit een mogelijkheid komt om in een eventuele verkoopakte op te nemen dat ik alleen aan iemand wil verkopen die er ook echt zelf in gaat wonen (zelfbewoningsplicht) zal ik dat zeker doen! Wat mij betreft geen commerciële partijen in de VOP. Gewoon betrokken bewoners, bij voorkeur met een groen hart.”