Het woonverhaal van Ivana

Geen mooiere kans om een Vlaardingse wethouder met wonen in haar portefeuille te vragen hoe zij Vlaardings Wonen ziet, dan haar te interviewen in haar eigen woonomgeving en haar te bevragen over haar eigen woonervaringen. Ivana Somers - Gardenier vertelt over hoe haar wooncarrière ooit begon.

Geboren en getogen in Vlaardingen, als klein meisje verhuisd naar Hoek van Holland omdat haar ouders daar een betaalbare eengezinswoning konden vinden, belandt ze als volwassene in Rotterdam nadat ze haar man leert kennen. Hij woont dan in de wijk het Oude Westen. Weliswaar in een prachtig oud pand, maar niet het veiligste en fijnste plekje van de stad. Nadat ze een tijdje samen hebben gewoond gaan ze op zoek naar een nieuw huis in de omgeving, waarbij Ivana als echte ‘haringkop’ het liefst terugkeert naar Vlaardingen. Ze kopen een woning in de VOP-wijk in hartje centrum en voelen zich er prima thuis. 

“We vonden en vinden het een leuk, gezellig volkswijkje waar iedereen elkaar kent. De buitenruimte is er wel beperkt. Ik ben me er in deze tijd extra van bewust dat er heel veel dichtbevolkte wijken zijn waar veel mensen het in een relatief kleine buitenruimte met elkaar moeten zien te rooien. In ons geval maakte dat er juist gezelliger op. Ik rook iedere dag de lekkerste etensgeuren. En waar ik in het Rotterdamse Oude Westen de deur dichthield, stonden hier overal de deuren open en liep iedereen gerust bij elkaar naar binnen. Je lette op elkaar, voelde je welkom, zonder dat het benauwde.

Toch zijn we uit de wijk vertrokken omdat de woning voor ons echt te klein werd. Maar – en ik denk dat veel mensen dit zullen herkennen - waar en hoe begin je dan je zoektocht? Ik wilde het liefst wel weer een oude woning met zoals makelaars dat zeggen, ‘karakteristieke’ kenmerken met de gemoedelijke sfeer vanuit mijn ervaring in de VOP. Maar mijn man gaf de voorkeur aan een nieuwbouwwoning. We kwamen er niet uit. Het heeft uiteindelijk nog ruim 4,5 jaar geduurd voordat we dit huis in de Westwijk vonden. Ik had het geluk dat ik mij destijds, als raadslid met ‘wonen’ in portefeuille en betrokken bij het toenmalige Actieplan Wonen, al bewust was van de enorme potentie van de Westwijk. Dus wij zijn ruim vier jaar met een ‘open mind’ blijven zoeken en zitten we uiteindelijk helemaal op onze plek hier.

Maar niet iedereen heeft of gunt zichzelf die tijd. En het is in de huidige woningmarkt echt niet makkelijk om een passende woonruimte te vinden. Dus je moet, en dan komt toch de wethouder in mij naar boven, ook echt goed nadenken over hoe je woningen aanbiedt die voldoen aan de vraag en aan wat er leeft. Dan hebben mensen ook echt het gevoel, dat er een passende woonplek voor ze is in de stad. Of dat nu starters zijn, doorstromers, mensen die een woonplek zoeken na een scheiding, arbeidsmigranten of ouderen met een zorgvraag. Er zijn nog te veel mensen die op dit moment in de regio geen kant op kunnen. Dat is voor mij ook echt een wezenlijk onderdeel als je het hebt over Vlaardings Wonen dat we terug moeten gaan zien in een nieuwe Woonvisie.

Terug naar het verhaal. Mijn man en ik hadden qua wonen best een uitgebreide wensenlijst. Om mijn gelijk te halen en aan te tonen dat een nieuwbouwwoning toch echt niets voor ons was, nam ik mijn wederhelft in 2012 mee naar een open dag van nieuwbouwproject De Eilanden. In mijn opzet ben ik toen niet geslaagd, want kijk ons hier nu eens zitten!”

Ze vertelt dat ze aangenaam verrast was en ze de buitenkant van de woning misschien geen architectonisch hoogstandje vindt, maar dat de woning verder aan al hun woonwensen voldoet. Veel belangrijker dan de buitenkant van het huis: ze voelen zich er thuis.

“We wonen hier nu ruim zeven jaar en ik word nog iedere ochtend blij en krijg een gevoel van vrijheid als ik de woonkamer inloop. Als je naar buiten kijkt, zie je alleen maar groen. Dat was echt waar we naar op zoek waren en dat was de lange zoektocht meer dan waard. En we hebben net als in de VOP hier onze eigen multiculturele samenleving! Net als vroeger ruik ik regelmatig de meest lekkere en exotische etensgeuren en hebben mensen in deze buurt vanuit verschillende achtergronden nog ècht contact met elkaar. Ook daarom is deze woning uiteindelijk zo veel meer voor ons dan bakstenen.” 

“Genoeg plek voor een traplift”, grapt ze als ik haar vraag of ze hier ooit nog weg wil. Dan komt haar wethouderspet èn haar persoonlijke betrokkenheid opnieuw naar voren. “Ik spreek uit eigen ervaring als ik zeg dat niemand natuurlijk zo lang wil zoeken. In iedere stad moeten er voldoende woningen zijn die aan de diverse woonvragen voldoen. We moeten toegeven dat dit nu vaak genoeg niet het geval is. Als er woningen worden gebouwd die dat wel doen, dan zijn ze meteen verkocht. Voor het project Vijfsluizen waren er maar liefst 5000 belangstellenden, waarvan zo’n 80% uit Vlaardingen afkomstig! Daarom is het maken van een nieuwe Woonvisie en het nadenken over de toekomst van wonen in onze stad zo belangrijk. Het Actieplan Wonen waar ik als raadslid al bij betrokken was, was jarenlang prima. Maar de tijden zijn veranderd. Dus moet je ook kijken hoe je daar nog beter op kunt inspelen.” 

Gepassioneerd gaat ze verder. “Ook ik heb mijn woonverhaal. Ook ik heb me zorgen gemaakt of er wel een woning was die paste bij onze behoefte. Ook ik heb lang moeten zoeken toen ik met mijn man wilde verhuizen en heb in diverse soorten woningen gewoond. Een fijne, veilige woonplek is voor je geluk en je welzijn zo belangrijk! Daar maak ik me zowel persoonlijk als in mijn werk graag hard voor, omdat dat me aan het hart gaat! Ik weet uit ervaring hoe gelukkig je ervan kunt worden op een plek te wonen die betaalbaar is, die helemaal aansluit op hetgeen je als mens belangrijk vindt, die past bij je woonwensen en je levensbehoeften. Een huis moet vooral ook fijn voelen. Ik heb reuma en prijs me gelukkig met het fijne constante klimaat in deze woning. In oudere huizen waar we hebben gewoond had ik vaak meer last. Wist je trouwens, dat toen we hier kwamen wonen onze energierekening lager was dan in de kleinere woning in de VOP? Het is toch eigenlijk te gek voor woorden dat mensen met de kleinste portemonnee relatief de hoogste bijkomende energiekosten hebben door het gebrek aan kwaliteit van woningen? Prettig wonen moet voor iedereen in deze stad mogelijk zijn. Daarbij kunnen we het niet iedereen naar de zin maken. Maar we kunnen wel luisteren naar wat de omgeving vraagt en wat voor verschillende woningzoekenden een huis tot thuis maakt.”